به گزارش پایگاه تحلیلی خبری «قوچان خبر»، ایام پایانی صفر برای جاماندگان اربعین حسینی بهترین فرصت است تا عاشقانه در روزهای شهادت امام رضا (ع) و امام حسن مجتبی (ع) مسیر پیاده‌روی اربعین را در قالب کاروان‌های پیاده به‌سوی حرم امام رضا (ع) و بقاع متبرکه تداعی کنند.
شهرستان قوچان علی‌رغم اینکه در فاصله‌ای کوتاه با حرم مطهر رضوی قرار دارد و در ایام پایانی صفر تعداد زیادی از مردم این شهر را عاشقانه و پای پیاده برای عزاداری شهادت امام هشتم به سمت مشهد می‌کشاند، بازهم جاماندگانی هستند که هم مسیر اربعین حسینی را ازدست‌داده و هم دل‌سوخته سفر پیاده رضوی شده‌اند.
چهل هشتم واژه‌ای نام‌آشنا برای ما خراسانی‌هاست که تداعی‌کننده عزای پدر و پسر حضرت فاطمه (س) و ضامن آهو است، روزهایی که مشهد مملو از عاشقان و ارادتمندان به ائمه‌اطهار بوده و می‌خواهند از هر طریقی خود را به مضجع شریف امام رضا (ع) برسانند تا این روزها در کنار این حرم شریف عزاداری نمایند.
مردم قوچان نیز هرساله در روزهای پایانی ماه صفر در قالب کاروان‌های پیاده و حتی چند نفری قدم در مسیر عشق گذاشته و به‌سوی مشهد روانه می‌شوند اما آنچه در این شهرستان سال‌هاست به‌عنوان یک سنت یاد می‌شود پیاده‌روی مردم در روز رحلت پیامبر اکرم (ص) و شهادت امام حسن (ع) که همان روز چهل و هشتم نام گرفته به سمت متفاوتی از مشهد است.
سمتی که مردم این شهر را پای پیاده برای تسلیت به برادر امام هشتم در شهرکهنه رهسپار می‌کند؛ مرقد مطهر امامزاده واجب‌التعظیم سلطان ابراهیم بن موسی الکاظم (ع) برادر امام رضا (ع) است که فاصله‌ای 10 کیلومتری تا قوچان دارد.
آنچه از قدیمی‌ها به گوش رسیده این است که قدمت این سنت به بیش از 50 سال می‌رسد و مردم عاشقانه در این روز اعم از پیر و جوان، مرد و زن، کودک و خردسال حتی افرادی که توان راه رفتن نداشته و در ویلچر نشسته‌اند را به سمت مرقد برادر شاه خراسان می‌کشاند.
از لحظه‌های طلوع صبح همه مهیای قدم گذاشتن در این مسیر می‌شوند یکی بالباس روحانیت، دیگری با کودکی در کالسکه، بسیجیانی که چفیه را دور گردن انداخته‌اند و می‌خواهد با همان لباس در این مسیر حضورداشته باشند.
قدم در این مسیر که می‌گذاری دیگر زمان معنا ندارد مقصد یکی است اما نیت و هدف متفاوت است؛ یکی در طلب زیارت امام حسین در این راه قدم گذاشته و دیگری خود را جامانده اربعین می‌داند، شوقی در حضورشان همراه عزاداری دیده می‌شود که نمی‌توانی این دو را از هم تفکیک کنی.
هنوز نسیم صبحگاهی صورت را نوازش می‌دهد و هوا رو به گرما نرفته اما تمام مسیر 10 کیلومتری تا حرم امامزاده مملو از ارادتمندان و دوست‌داران اهل‌بیت (ع) شده است. موکب‌ها به نیت امام هشتم به‌صورت کاملاً خودجوش و مردمی در مسیر برپاشده و هرکدام خدماتی برای رفع خستگی این زائرین ارائه می‌دهند اولین ایستگاه بعد از جاده قدیم نام خیمه العباس بر سر در آن نقش بسته بود.
سقا، آب، عطش واژگانی است که با عباس (ع) گره‌خورده و چه زیبا بود تصویری از جوانانی که در لباس عزا و قامت سقا بسته‌های آب را در بین زائران تقسیم می‌کردند.
تمام‌مسیر جاده تا حرم امامزاده سلطان ابراهیم آغشته به عطر اسپند دود شده بود عطری که با بوییدنش ناخودآگاه بر لبانت صلوات بر پیامبر (ص) و خاندان پاکش جاری می‌شود.
قرار گرفتن پرچم‌هایی منقش به نام ابوالفضل العباس، غریب کربلا، یا حسین و موکب‌دارانی با پیشانی‌بند و بازوبندهایی به همین نام‌ها در طول مسیر این را تداعی می‌کند که شاید مسیر اربعین و مسیر زائران پیاده رضوی متفاوت است اما مقصد یکی بوده و همه دل درگرو حسین دارند.
هر چه به ظهر نزدیک‌تر می‌شویم مردم بیشتری به بلوار منتهی به حرم امامزاده می‌رسند، همان حوالی است که مردم روستاهای اطراف هم در قالب دسته‌های عزاداری به زائران می‌پیوندند تا در محوطه بارگاه این امامزاده رحلت پیامبر بزرگ اسلام و شهادت امام حسن مجتبی (ع) را عزاداری کنند.
پیش از اقامه اذان زمانی است که همه خود را به این بارگاه رسانده‌اند، چه زائران پیاده و چه اهالی شهرکهنه و روستاهای اطراف این شهر. عزاداری قبل نماز با سینه‌زنی و زنجیرزنی دسته‌ها و مداحی مداحان انجام می‌شود و نماز جماعت ظهر چهل و هشتم آخرین برنامه‌ای است که در سنت 50 ساله اجرا می‌شود.
بارگاه مطهر برادر امام رضا (ع) در نزدیکی قوچان و ارادت مردم به این امامزاده واجب‌التعظیم طی سال‌های متوالی چهل و هشتم را نمونه کوچکی از اجتماع عظیم اربعین کرده است روزی که مردم عاشقانه با پای پیاده و یا خادمی موکب‌ها عطری همچون مسیر کربلا را تداعی می‌کنند و شاید بتوان گفت کمی در این مسیر دل جاماندگان حسینی آرام می‌گیرد.
انتهای پیام/